www.pedagogikaeni.fora.pl

Jungle_Boy

„Rasa a dusza” (Merton)
tak zwane pułapki dwóch wieczności

Rasa – przeszłość, fundamentalizm, jedna tożsamość, enklawizacja, izolacja, zagrożenie dla demokracji. Cechuje się krwawą polityką, nacjonalistycznym wyodrębnianiem różnic
Mentalność plemienna, wertowanie i zabezpieczanie przeszłości(konserwatyzm), utwierdzanie się w jednej tożsamości – tożsamość brzytwy(odcinająca wszelkie niezgodności z mentalnością grupy, różnice traktowane jako wrogie)

Dusza – indywidualizm, nastawienie na własne cele, użycie, konsumpcję, skrajnie: prowadzi patologicznych więzi z innymi przedstawicielami społeczeństwa, których zaczynamy postrzegać jako zasoby służące do realizacji celów własnych

Społeczeństwo spektakularne – jednostka aktywne uczestniczące w tworzeniu znaczeń i kontekstu społecznego – ludzie aktorzy, grają role

Społeczeństwo spektaklu (hiperzeczywistość, odchodzenie od linearnej kultury słowa) – świat spektaklu, w którym obywatel jest jedynie biernym obserwatorem; ludzie widzowie, obserwatorzy

Pole znaczeń - zespół skojarzeń typowych powiązanych ze sobą, w polu znaczeń znajdujemy stereotypy
Stereotyp – automatyzacja ocen przesłania genezę tworzenia standardów (od zarania dziejów)
Wiedza potoczna a inne typy wiedzy (Shoeler)
Mityczna magiczna religijna filozoficzna naukowa techniczna

Hiperrzeczywistość etapy powstawania zjawiska i reakcje psychologiczne

Etapy powstawania
a) wyobrażenie odzwierciedla rzeczywistość (telewizja, obrazki, ideały, stereotypy komiksowe)
b) wyobrażenie ukrywa rzeczywistość
c) wyobrażenie ukrywa brak rzeczywistości (kontaktu z nią)
d) wyobrażenie nie potrzebuje już rzeczywistości, (staje się nią?)

Różne reakcje
a) dajemy uwieść się stanowi rzeczy
b) postawa ucieczki w ortodoksyjne wartości zapewniające oparcie, twardy grunt - ideologie, konserwatyzm(religia, tradycja, naród)
c) postawa ucieczki naprzód, w przyszłość – tworzenie nowych znaczeń (często nowa moda przyjmuje się na szerszą skalę - i tak jest przechwytywana przez kulturę)
d) sentymentalizowanie przeszłości
e) pogoń za przyjemnością bez zaangażowania społecznego, świadome rozpoznanie wzorców opresji, połączony jednak z biernym ustosunkowaniem do stanu rzeczy

IDEOLOGIE

Ideologia – sposób rozumienia świata(rzeczywistości), przez pryzmat przeszłości i przekonań określonej grupy społecznej, próba uzasadnienia zasadności naszych celów, które są zawsze uznawane za wyższe niż indywidualny interes jednostki.

Podstawą każdej ideologii jest określenie naszego sposobu działania: (charakter indywidualny)
- konserwatywny – zgadzamy się z tym co jest, z zastałymi ideologiami, normami społecznymi itp
- radykalny – dokonywanie zmian w życiu społecznym, politycznym (rewolucja, ewaluacja)

Typy ideologii:
1) egalitarna - jednym słowem jest to równość zarówno praw, jak i szans – nie ma ludzi lepszych i gorszych, (odnoszenie do elit – ich krytyka: do podziału i identyfikowania)
2) elitarystyczna – odwrotnie następuje selekcja i chęć uzyskania większego statusu społecznego, świadomość istnienia lepszych elit np. selekcja w szkole – patrzy się na predyspozycje
3) merytokratyczna – pozycja społeczna wynika z efektów naszej pracy, przydatności w społeczeństwie

TRZY IDEOLOGIE PEDAGOGICZNE

1) liberalna:

skupia się na indywidualności człowieka

należy powiązać ją z Rousseau – ojciec naturalizmu: Założenie, że człowiek jest z natury wolny i dobry sytuuję filozofię J.J. Rousseau w centrum ideologii jak też w nauce o wychowaniu tj. pedagogice. Przyjęcie założenia o absolutnej wolności dziecka oznacza rezygnację z jakichkolwiek oddziaływań wychowawczych.
Kategorie wolności i przymusu zostały potraktowane jako wartości skrajne, nie pozostające z sobą w żadnej relacji.
podstawą moralności jest więc rozwój umysłu, dzięki któremu wiemy co jest dobre
autokreacja ( rozwój samego siebie)
byt i jednostka – ważniejsze o środowiska

koncepcja społeczeństwa liberalnego:
- jednostki potrzebują relacji i interakcji z innymi, by zaspokoić swoje potrzeby
Konflikt interesów indywidualnych – patrzy się też przez pryzmat wolności innych, nie możemy kierować się tylko swoją wolnością

Świat wartości:
brak przymusu prowadzi do tolerancji – najwyższa wartość
dostrzegamy odmienność innych, tolerancja prowadzi do prawidłowego funkcjonowania społecznego

Edukacja:
to samo co na dydaktyce: celem kształcenia jest wolność
uczeń ma instynkt, który mu podpowiada co jest dla niego dobre
nauczyciel usuwa się w cień, wpierając samorozwój ucznia
tworzenie, a nie odtwarzanie wiedzy

krytyka liberalizmu według Hessena:
- udowodnił że wolność i przymus są ze sobą powiązane
- Znaczy to, że człowiek staje się wolny dzięki własnemu wysiłkowi, dzięki pracy nad sobą. W dążeniu do różnych celów, jakie sobie stawia musi pokonywać trudności, nakładać na siebie ograniczenia, ukierunkować swoją wolę, często wbrew naturalnym skłonnościom.

Wyróżnił
1) anomię (trwa do 2r.życia) zdominowana przez potrzeby biologiczne i popędy,
2) heteronomia (do16r.ż) dziecko uczy się ona zachowań moralnych, społecznych – jednostka musi być otwarta i gotowa do przyjęcia norm i wartości środowiska
3) autonomia moralna - czyli wolność osiąga jednostka w procesie wychowania, przechodząc od fazy życia biologicznego, następnie poprzez tzw. socjalizację czyli przyswajania norm życia społecznego, by w końcowym etapie tej drogi móc stanowić o sobie i kierować sobą. (postępowanie zgodne z normami)

Koncepcje człowieka jako podmiotu
a) podmiot od zarania - człowiek dobry z natury (Rousseau i liberaliści)
b) pośrednia – człowiek posiada potencjał racjonalności (radykalne teorie?)
c) podmiot potencjalny, zakładanie konieczności kształtowania – pełna konstrukcja (behawioryzm)

R. Kwaśniccy:
Habremassowskie stadia (poznanie jest kierowane interesem – technicznym, informacyjnym, emancypacyjnym – nasz interes zmienia się w życia i rozwoju, co wpływa na jakość wyznaczanych celów)

Techniczne – przeżycie, produkcja, zarobek - praca
Praktyczne – ukierunkowane na dialog, komunikację i wymianę znaczeń
Emancypacyjne – przekraczanie granic

Kohlberg
Stadia moralności (było na psychologii)
a) przedkonwencjonalnej
unikania kary – motywacją jest wyłącznie unikanie kary (wszystko ujdzie, byleby nie zostać złapanym)
wzajemności świadczeń – rozumienie interesu i zysku – swojego i innych(nastawienie na korzyść)
b) konwencjonalnej
społecznej akceptacji – moralność oparta o chęć zachowania dobrych stosunków, lęk przed sankcjami i wykluczeniem z grupy
prawa i porządku – opieranie się na wzorze, autorytecie, podziwianych osobistościach i szanowanym systemie wartości, sterowność zewnętrzna
c) postkonwencjonalnej
umowy społecznej – świadomość umowności reguł społecznych, rozumienie przyczyn ich powstania i regulacyjnej roli, jaką pełnią w społeczeństwie – umiejętne równoważenie interesów własnych z prawami, korzyścią społeczną; rozpoznanie, że od praw istnieją odstępstwa i nie zawsze służą one dobru ogólnemu

uniwersalnego prawa moralnego – głęboka internalizacja i rozumienie wartości moralnych, wyróżnienie praw ogólnych, transcendentnych (jakość: dekalog), najwyższa autonomia i możliwość podejmowania elastycznych, moralnie dojrzałych decyzji, niezależnie od presji otoczenia

Pedagogika dyrektywna :
uważa, że człowieka trzeba urabiać, gdyż nie jest samodzielny od urodzenia (podmiot potencjalny)

Pedagogika humanistyczna :
(Podmiot od zarania) – osobowość już od dzieciństwa zawiera wskazówki dotyczące właściwej dla dziecka ścieżki rozwoju. Jednostka znajdzie się więc w centrum wychowania(pajdocentryzm). Człowieka traktuje się jako wielką całość(również ontologiczne stadia rozwoju prowadzą w pewnym kierunku). Nauczyciel może stanowić pomocnika w odkrywaniu talentów wychowanka i pomagać mu realizować potrzeby rozwojowe poprzez naprowadzanie. Odpowiedzialność za własny rozwój i naukę spoczywa na samym podmiocie – sami musimy rozszyfrować swoją potencjalność. Szkoła ma znaczenie wyłącznie wychowawcze.

Myśliciele:
Sokrates – prawda ukryta jest w każdym z nas, nauczyciel może jedynie pomóc ją zauważyć i wydobyć
Rousseau – człowiek z natury dobry, kultura jest zepsuta, przeciążona konwenansami i demoralizująca
Dewey – od konkretu do abstrakcji , podkreśla rolę doświadczenia życiowego, wychowanie intelektualne ma sens , gdy prowadzi do konkretnego działania
Rutkowiak – „uczyńmy dziecko podmiotem” – wydobywanie autonomii to proces, w którym nauczyciel czasowo pełni rolę przewodnika, autonomia zaś jest darem otrzymywanym przez ucznia na drodze wychowania

Uogólnienia :
podmiot pedagogiki humanistycznej : zintegrowany, działający, funkcjonalny, świadomy, autonomiczny
relacje nauczyciel-uczeń – forma dialogu, towarzyszenia, pomocy, klimat równości poznawczej

Pedagogika radykalna :
podmiot uwikłany w kontekst społeczny, doświadcza opresji, staje się jej nosicielem i może przekazywać ją dalej, koniecznym staje się rozpoznanie mechanizmów opresji
Freire - dialog uważany jest za metodę wyjścia z opresji
Habermas – możliwe jest przemianowywanie instytucji, społeczeństwo otwartej komunikacji

dodatkowy podział :
pedagogika krytyczna – demaskowanie źródeł opresji
pedagogika emancypacyjna – jak przekroczyć granice, realizować emancypację

Pedagogika romantyczno-sentymentalna :
Rousseau. Idea szczęśliwego dzieciństwa. Człowiek rodzi się jako istota dobra, pełna, autonomiczna, którą należy chronić i to właśnie ta rola obrońcy przypada wychowawcy

Pedagogika analityczna :
podejście badawcze, naukowe, alternatywne lub niealternatywne(klasyczne); metody ilościowe lub jakościowe; opracowywanie teorii, recept, metod, heurystyków

Pedagogika kultury (Sergius Husser) :
jednostka rozwija się w kontakcie z kulturą, jej symbolicznymi wytworami, wchłania je i przetwarza wewnętrznie w niepowtarzalny sposób nabywając tożsamości(reinterpretacja)
Problem, zobrazowany przez kryzys humanizmu w 2 wojnie światowej – rozwój intelektualny nie prowadzi do rozwoju moralności

Antypedagogika :
wychowanie to zawłaszczanie osobowości, instytucje wychowawcze to instytucje opresji, kwestionowanie prawomocności wychowania

Emancypacja wg:
(Radykałowie)
Fauceault – uważa, że relacja wiedza-władza jest do rozpoznania, ale nie wieży w możliwość przekraczania granic - emancypacji
Freire – emancypacja jest możliwa dzięki edukacyjnemu dialogowi znaczeń
Habermas – emancypacja rozpoczyna się od rozpoznania ograniczających źródeł opresji, do emancypacji prowadzi droga komunikacji – poprzez ciągłą zmianę instytucji – społeczeństwo komunikacji skrajnie otwartej

Holtz – „ syndrom” samarytanina

zajęcia opiekuńczo-wychowawcze przeprowadzane z pozycji mentora są odrażające, gdyż prowadzą do powstawania bezradności i postawy zależności od autorytetu u wychowanków

nauczyciel jako mentor zaczyna oczekiwać wdzięczności za swoje wysiłki - demoralizacja

wciela się w rolę strażnika wiedzy (demoralizacja), która jest wynikiem umowy społecznej, jest dynamiczna i nie zależy od nauczyciela – mit, duma

Prof. Witkowski – rozmaite idee wychowawcze i skutek wprowadzania w relacje nauczyciel-uczeń

Idea odprzedmiotowienia -empatia może przesłonić fachowość
-nauczyciel staje się uczulony na akceptacje
-(od treści do relacji)
Kwestia spontaniczności -postępujemy tak, jak mamy na to ochotę
-brak konsekwencji
Swoboda ekspresji -skrajnie – odrzucenie norm społecznych
-szkoła przestaje być miejscem edukacji
Założenia :
niewinność dziecka (tabula rasa Arystoteles - Lock)
pragnienie dorastania
pragnienie zdobywania wiedzy
odrzucenie autorytetu
(wszystkie odrzucone jako zachodzące nie zawsze)

Mc Larem – szkoła i czynności społeczne na terenie szkoły

Szkoła jest miejscem ostrej selekcji , w dodatku pewne jednostki są predestynowane do sukcesów szkolnych, pośród zachowań uczniów występują takie, które na celu mają

Rytuały :
nauczania – działania nauczyciela i środowiska wychowawczego
rewitalizacji – rytuały i czynności, te drobne i lepiej widoczne – które przypominają obecnym w klasie osobom o hierarchicznej strukturze szkolnictwa i relacji władzy-podległości (klasówki, przemowy z podium, monolog znaczeniowy-gdy stosowany)
oporu (czynny, bierny, milczący, grupowy, zorganizowany) – uczniowie okazują niezadowolenie z powodu opresji

Zabiegi pozwalające spojrzeć na relacje szkolne, postrzegane jako opresyjne, z dystansu

Metadyskurs – refleksyjne unoszenie się ponad rzeczywistość szkolną, podważanie relacji władzy – rozważanie na temat zależności panujących w szkole – rozumienie ich daje dystans, stawia w bezpiecznej pozycji obserwatora z boku

Odwrócona normatywność - podważanie walorów edukacji, umniejszanie jej znaczenia – ‘nauka nie ma sensu’, ‘to jest głupie’ – zrobię ściągę

Afirmacja nieposłuszeństwa – kosz na głowie

Symboliczna inwersja – odwrócenie ról, racjonalnego porządku (pamiętacie, na wykładzie opowiadała o przedstawieniach, w których nauczyciele i dyrektor siedzieli w ławkach, uczniowie stali przy tablicy i nauczali, w klasie był nakaz trzymania nóg na stole …)

Prototyp nauczyciela (T-600, T-890, T-1000ciekła stal)

Adaptacyjny technik(technolog) – nauczyciel nastawiony na naukę podręcznikowych metod działania, złotych rad, jak postępować na lekcji – inżynier społeczny (bodziec reakcja)

(dane techniczne):
Ogólna wiedza o świecie
Wiedza o rozwoju człowieka
Wiedza specjalistyczna
Szczegółowa wiedza o technikach nauczania (to go kręci najbardziej)

(skutek działań):
Bezkrytycyzm, bezrefleksyjność, powielanie wiedzy

Refleksyjny praktyk - naukowiec, zwolennik dialogu i interakcji, konstrukcji znaczeń, koncentruje się na praktyce pedagogicznej połączonej z własną refleksją i autorskimi działaniami

Terminy, skojarzenia z postawą:
- merytokracja – równość, nie we wszystkich aspektach, możliwość emancypacji

(dane techniczne):
Zwolennik interpretacji i dialogu
Analiza i tworzenie metod
Zdolność refleksji
Twórcza komunikacja

Transformacyjny intelektualista – zapamiętuje rekonstruuje i tworzy wiedzę, motywuje i stymuluje ucznia

(dane techniczne):
Świadomość szerokiego spektrum teorii, ich słabości i zalet
Umiejętność wykorzystania zasobów do tworzenia nowej wiedzy
Zmusza do myślenia

Pedagogika Emancypacyjna c.d. (Habermas, Fauceault, Freire)

Maria Czerepaniak Walczak – ciągłe demaskowanie źródeł opresji i osobistych ograniczeń, dążenie do redukcji ich wpływu – świadomego dążenia do zdobywania nowych pól wolności, mądre i odpowiedzialne korzystanie ze zdobytych swobód

Shawn – niekończąca się emancypacja w formie ciągłego dążenia do kolejnych celów
Model spirali – osiągamy cel, ustalamy następny

Anomia – zupełny brak wartości, sensu czy celu, brak konkretnej sterowności, wewnętrznej czy zewnętrznej

Heteronomia – stan zależności zewnętrznej, podległość normom i nakazom nadawanym z zewnątrz

Autonomia – internalizacja reguł i norm na poziomie pozwalająca samodzielne podejmowanie decyzji, sterowność wewnętrzna

Izonomia – odgórne nadanie wolności – nie jest to emancypacja(świadome i zaangażowane dążenie do zdobywania wolności, przekraczania granic)

Moratorium – zawieszenie ( np. dziekanka na studiach, celowe opóźnianie wydarzeń zegara społecznego – odsuwanie dorosłości )

Słowniczek postawili :

Ewa Gawlicka
Marta Jurczyk
Paweł Jarema

Olga

2008.05.08

Pedagogika humanistyczna
*Pajdocentryzm – dziecko w centrum namysłu.

Maslow – pedagogika humanistyczna wiąże się z psychologią humanistyczną.

Tradycja humanistyczna przyznaje autonomię człowiekowi. Sami odpowiadamy za swój rozwoj, musimy się rozpoznać.

HOLISTYCZNE POJMOWANIE ISTOTY LUDZKIEJ
- Człowiek jest integralny. Rozwoj emocjonalny niczemu nie szkodzi.
- Ped. Hum. Odchodzi od logocentryzmu, więc ważny jest rozwój emocjonalny i intelektualny.
- sfera emocjonalna jest niemal nieistniejąca dla szkoły.
- orientuje się na rozpoznanie celu i sensu życia jednostki.
- Wychowanie:
- może być jako wspieranie ludzi w ich samorozwoju
- celem edukacji jest rozpoznawanie ludzkich właściwości wspólnych i indywidualnych.
- musi się zmieniać pozycja wychowawcy – to osoba towarzysząca i wspierająca nasz rozwój, organizowanie środowiska, które sprzyja indywidualnemu rozwojowi.

-czlowiek jako istota autonomiczna, jego rozwój nie jest determinowany przez pochodzenie.

*ROUSSEAU – stara się przywrócić człowiekowi jedność zwracając uwagę na jego istotę
społeczną i rozszczepienie na rozum i ciało.
- człowiek staje wobec różnych konieczności (ludzkie poglądy, interesy).
-tylko środowisko naturalne pozwala mu się uodpornić na życie społeczne,
stąd chciał od pewnego okresu izolować dziecko

PRAGMATYZM AMERYKAŃSKI
-Dewey – nie ma sensu kształcenie intelektu, skoro w edukacji nie odwołujemy się do praktyki. Punktem wyjścia była praktyka życia. Od konkretu do abstrakcji, abstrakcja ma sens tylko wtedy, gdy służy konkretnemu działaniu.

PEDAGOGIKA HUMANISTYCZNA –charakterystyka
-specyficzna wizja podmiotu – funkcjonalny, działający, zintegrowany i autonomiczny
-spotkanie i komunikowanie – relacje ucznia i nauczyciela
- nauczyciel przyjmuje postawę wspierającą

*podejście paratechnologiczne (Rutkowski)
„uczyńmy dziecko podmiotem” – myślenie niehumanistyczne
-brak przyjmowania autonomii od razu, ale można ją przyswoić
- autonomia po stronie nauczyciela
- poszerzanie pola wolności ucznia
- podmiotowość konstruowana zewnętrznie
- autonomia nagrodą za właściwe zachowanie

Ruseeau – pedagogika romantyczno-sentymentalna
-dzieciństwo to okres szczęścia
-rodzimy się dobrzy więc trzeba chronić przed szkodliwym wpływem
- nauczyciel jest autonomiczny

Pedagogika kultury (Hessen – analizuje kwestię podmiotowości)
- tożsamość podmiotu rozwija się w kontakcie z kulturą, a nie z wychowaniem.
- nie jest możliwe wychodzenie poza kulturę i swój język
-człowiek przyswaja i modyfikuje kulturę.

II WOJNA ŚWIATOWA – załamanie klasycznej wizji podmiotu
Adorno:
– rozwój intelektu może się wiązać ze złem
- rozwój rozumu niekoniecznie związany z rozwojem moralności
- emancypacja dotyczy relacji jednostka – społeczeństwo

2 KIERUNKI PED. HUM. Krytyczna i emancypacyjna

*Pedagogika radykalna (Foucault)
-podmiot jest uwikłany w stosunki opresji.
-transmisja opresji – instytucje opresji powodują u nas mechanizmy opresji. Jednostki albo jej doświadczają, albo przekazują dalej

*Freire (nie wiem jak się pisze) – z opresji da się wyjść – edukacja jako metoda dialogowania
*Habermas – rozpoznanie mechanizmów opresji i wyzwalanie się
*John Holt:
– idea dobrego samarytanina – odsłania problem uzależnienia. Pomoc wtedy, kiedy to niezbędne
-Czym ryzykuje wychowanek:
-uzależnieniem
-wyucza się bezradności
-Czym ryzykuje wychowawca:
-uzależnieniem – oczekiwanie wdzięczności za pomoc, ma on wrażenie, że jest dawcą
praw

Lech Witkowski dekonstrukcja idei humanistycznych
- idea odprzedmiotowienia:
- odejście od myślenia o jednostce jako przedmiotu. Nauczyciel przestaje być fachowcem, a jest specjalistą od relacji międzyludzkich.
- uczulenie nauczyciela na akceptację – więź wtedy, gdy jest obustronna akceptacja.

Kwestia spontaniczności
- eksponuje kwestię okazywania swoich uczuć. Nieskrępowane objawienie swojej emocjonalnej strony.

Swoboda ekspresji
- ulega nadmiernej sentymentalizacji
- im więcej ekspresji tym lepiej
- konsekwencje: gdy następuje odrzucenie norm społecznych, trzeba się z tym zgodzić. Szkoła nie jako miejsce edukacji.

Niewinność
- dziecko wchodzi czyste do szkoły
- co włożymy to wyjmiemy
- Witkowski: dziecko idzie do szkoły już uwiedzione przez kulturę.

Pragnienie dorastania
- dorosłość jako moment atrakcyjny
- dziś może to już być mitem i dzieci dobrze o tym wiedzą

Pragnienie zdobywania świata
- dzieci otwarte na świat zewnętrzny (witkowski: Czasem wolą żyć na obrzeżach)

Odrzucenie autorytetu
-pedagodzy –pedagogika autorytarna jest zła; autorytet należy wycofać z procesu nauczania
-czy znaczący inny jest potrzebny w procesie wychowania? Nie, bo jest zniewalający(ped. Humanistyczna)
-dzieci chcą mieć postaci znaczące i zło nie tkwi w autorytecie, tylko w umiejętności wyboru autorytetu, lub jego odrzuceniu.
-Witkowski – autorytet/mistrz bywa potrzebny

KRYTYKA PEDAGOGIKI HUMANISTYCZNEJ

Nowy podmiot – KWESTIA OPORU
Habermas- jest możliwa opresja
Foucault – opresji nie da się pozbyć, możemy przez proces edukacji przenosić opresję

Czy jest możliwe stawianie oporu;
-koncepcja neomarksistowska

McLaren – szkoła to nie miejsce, które pozwala awansować, ona wybiera, a nie kształci najlepszych
- spory ideologiczne – w szkole ludzie ze sobą walczą i politycy walczą o szkołę; szkoła miejscem konfliktu
- wchodzimy jako potencjalność, potem tożsamość, wychodzimy jako osobowość
-rewitalizacja – wiadomo kto ma władzę, ale czasami władza przestaje być widoczna, dlatego potrzebny jest rytuał, np. klasówka

-rytuał oporu – opozycyjne zachowanie uczniów, które ma sens symboliczny ale też życiowy, który kwestionuje kulturę szkolną (McLaren)
-bierny opór, np. pogardliwe spojrzenie na nauczyciela
-opór zorganizowany – petycja do dyrektora
- opór milczący – jak bierny; kwestionujemy reguły życia szkolnego

Różne płaszczyzny oporu:
-afirmacja nieposłuszeństwa – kluczowa forma zachowania
- odwrócona normatywność – tworzenie norm na opak np. ściągać
- metadyskurs, wznosimy się ponad dyskurs szkolny. Patrzymy z góry, to podważa relacje władzy. Zbudowanie metadyskursu pozwala pokazać struktury władzy.

Hambermas – trzeba rozumieć instytucję, by móc ją dekonstruować
OPÓR SZKOLNY = DRAMAT SZKOLNY
- szkoła to scena (klasa), i kulisy (korytarz)
-opór tworzy antystrukturę, w której tworzone są normy, napięcie między strukturą a antystukturą

RODZAJE OPORU
- akty wywrotowe podejmowane przez zimnych facetów (uczeń wulgarny tworzy strukturę, gdy znajdzie zwolenników)
- błazen – rozładowuje trudne sytuacje. Inaczej niż zimny facet aprobowany w życiu szkolnym. Łagodniejsze kary, bo rozśmiesza.

SYMBOLICZNA INWERSJA (Szkudlarek)
-budowanie świata na opak, odwrócenie ról, można się sobie przyjrzeć z innej pozycji
-cechy: ahierarchiczność, względność, otwartość, żywiołowość
-świat karnawału się kończy i każdy wraca na swoje miejsce
-wszystko co zaprzecza życiu i administracji szkolnej

KONSEKWENCJE ZASTOSOWANIA OPORU
Pozytywne;
-nauczyciel uświadamia sobie opresję
- oswajamy rzeczywistość
- śmiech eliminuje agresję
Negatywne;
-można ugrzęznąć w kulturze ulicy; kultura mięśni kontra kultura intelektu, blokujemy szansę rozwojową, zatrzymamy się w karnawale.

Marta Jurczyk

DEDUKCJA- metoda wnioskowania na zasadzie „od ogółu do szczegółu”, konstruowanie pojęć na podst. wcześniejszych, na podst. aksjomatów

INDUKCJA- metoda wnioskowania uogólniającego, polegające na dochodzeniu do prawd ogólnych na podst. doświadczalnie sprawdzonych faktów.

FENOMENOLOGIA- kierunek, postulujący dotarcie do istoty rzeczy przez ich ogląd, nie przez rozpatrywania faktów, analizowanie i opis przeżyć; nauka o zjawiskach jak dostępnych poznaniu aspektach rzeczywistości- z bezpośrednich danych do wiedzy ogólnej.

HERMENEUTYKA- rodzaj interpretacji, przed- założeń, nasz proces rozumienia toczy się od zawsze.

METODA ILOŚCIOWA- łączy pozytywizm i empiryzm, nastawiona na dokładne odzwierciedlanie, jednoznaczność, poddaje badaniu tylko to co można zmierzyć, szukanie zależności przyczynowo-skutkowych, opisuje świat obiektywny i dostępny

METODA JAKOŚCIOWA- odwrotność metody ilościowej, nie odpowiada na pytania o związki przyczynowo- skutkowe

HUSSERN:
-uznał, że umysł ludzki nie jest w sposób racjonalny dojść do czegoś; to co mamy przed oczyma to tylko świadomość a nie świat obiektywny
-pomiędzy nami a światem jest swoista bariera, tzw przed-założenie, które występuje gdzieś w naszej świadomości bez dostępu do rzeczywistości

DURKHEIM:
-fakty społeczne, przejawiające się rzeczywistość i kultura są faktem obiektywnym, niezależnym od naszego wkładu osobistego, zaangażowania

BOURDIEU:
-działania strategiczne służą wytworowi habitusu
- kulturę należy obserwować z perspektywy jednostki i tego w jaki sposób oddziałowuje ona na jednostkę

TEORIE POSTKOLONIALNA- odwołują się do tezy o tzw „białym przywództwie”, charakteryzują tożsamość poprzez różnice i tak samo identyfikują siebie

TEORIE KRYTYCZNE- tożsamość jest tutaj związana z kategorią władzy i podporządkowania, kulturą opresyjną; nasze otoczenie mówi nam co mamy zrobić, jak się zachować

TEORIE POSTMODERNISTYCZNE- jest to upozorowanie rzeczywistości w kulturze medialnej, posiadamy bezpośredni kontakt z kulturą, mamy wachlarz wzorców, które oddziałowują na nas i nieustannie się zmieniają.

AMBIWALENCJA- zjawisko dotyczące wpisywania w jedną rolę przeciwstawnych znaczeń, dwoistych, niejednoznacznych, często dzisiaj spotykane ze względu na niepewność kultury

To w ramach dokończenia "pomocy naukowych" rozpoczętych przez Pawła Very Happy

na podstawie notatek Pauliny Smile