www.pedagogikaeni.fora.pl

Gość

Hej!
Mam wielką prośbę. Czy ktoś mógłby podać pytania na socjologie, (które są na naszym mailu) tu na forum, gdyż mój komputer nie chce ich zpisać ani odtworzyć z maila.
Z góry dziękuję.

Gość

co z referatami:D

a było :

socjalizacja, resocjalizacja, tolerancja, berstein, kultura, inkulturacja , wartosci, hierarchie wartosci, wspoldzialanie rodzina - szkola - sr lokalne, raporty , sumienie cos ominelam?

bernstain

. Dlaczego wyróżniony przez Basila Bernsteina kod ograniczony nie sprzyja sukcesom szkolnym dzieci? Kod ograniczony to najprostsza forma komunikacji (osoby używają krótkich zdań, bądź równoważników zdań, często posługują się spójnikami i przysłówkami). Do wyrażania ekspresji często używa się mimiki, gestów. Często powtarzane są w danej grupie językowej -stereotypy, czy symbole- przez co język jest łatwo zrozumiały w określonym środowisku, traci jednak wiele wartości komunikacyjnych w szerszym środowisku. Kod ten w słabym stopniu pobudza psychikę. Wiele zdań wyraża sądy niepodważalne, nadawca informacji często używa zdań rozkazujących. Posługujący się takim językiem uczniowie nie funkcjonują dobrze, gdyż szkoła przywiązuje dużą wagę do jakości wypowiedzi, bogactwa słów, rozumienia pojęć, wysoko oceniana jest rozwinięta argumentacja. Niepożądana jest żywiołowość emocjonalna i pozawerbalne sposoby jej wyrażania. Wymaga się (dla kodu rozbudowanego) logicznego uporządkowania języka, umiejętności relacjonowania stanów uczuciowych wg przyjętych konwencji. Rodziny robotnicze przyzwyczajają dzieci do wypowiadania się konkretnego, sytuacyjnego, bezpośrednio odzwierciedlające mocje. Natomiast dzieci z rodzin należących do klas wyższych posługują się w domu językiem preferowanym w szkole.

Kultura (z łac. colere = "uprawa, dbać, pielęgnować, kształcenie") – termin wieloznaczny, pochodzący początkowo od łac. cultus agri ("uprawa ziemi"), interpretowany w różny sposób przez przedstawicieli różnych nauk. Kulturę można określić jako ogół wytworów ludzi, zarówno materialnych, jak i niematerialnych: duchowych, symbolicznych (takich jak wzory myślenia i zachowania).

Najczęściej rozumiana jest jako całokształt duchowego i materialnego dorobku społeczeństwa. Bywa utożsamiana z cywilizacją. Również charakterystyczne dla danego społeczeństwa wzory postępowania, także to, co w zachowaniu ludzkim jest wyuczone, w odróżnieniu od tego, co jest biologicznie odziedziczone.

Całość wiedzy na temat kultury próbuje integrować dziedzina wiedzy, jaką jest kulturoznawstwo, jednak także na poszczególnych aspektach kultury uwagę skupiają: filozofia kultury, historia kultury, antropologia kulturowa, socjologia kultury, etnografia czy memetyka.

W nauce, inaczej niż w języku potocznym, termin "kultura" nie ma charakteru wartościującego.

Główne dziedziny kultury:

Kultura materialna: wszelkie wytwory człowieka, technika, umiejętności praktyczne.
Kultura duchowa: wiedza, literatura i wszelkiego rodzaju piśmiennictwo, sztuka, w tym: sztuki plastyczne, teatr, muzyka, film, a także wszystko co należy do wytworów umysłu, np. filozofia;
Kultura społeczna: wierzenia, normy moralne, ideologia, uczestnictwo w życiu kulturalnym;
kultura języka: porozumiewanie się zgodnie z obowiązującą (w danym społeczeństwie) normą językową
kultura polityczna: systemy wartości i wzorce zachowań (polityków, partii) biorących udział w wykonywaniu władzy państwowej lub aspirujących do tej roli;
kultura fizyczna: system zachowań i działania związane z dbałością o rozwój fizyczny człowieka;
wychowanie fizyczne, sport, rekreacja fizyczna, rehabilitacja ruchowa, turystyka.

Wartosci

Ujęcie Schellera [edytuj]
Według Maxa Schelera wartości są obiektywne i normatywne (zobowiązują moralnie). Scheler przeciwstawia się subiektywnemu pojmowaniu wartości i wprowadza rozróżnienie pomiędzy wartościami i ethosem. Ethos to sfera wartości tworzona i uznawana przez tego oto konkretnego człowieka (lub grupę ludzi, pewną kulturę) - jest subiektywna i może być diametralnie różna od sfery obiektywnej.

Wartości są między sobą we wzajemnych relacjach i tworzą hierarchię. Najniższe są wartości

hedonistyczne (przyjemne -nieprzyjemne).
Kolejne szczeble hierarchii tworzą kolejno wartości

utylitarne (użyteczne - nieużyteczne),
witalne (związane z życiem),
duchowe (prawda - fałsz; piękno - brzydota).
Najwyższym szczeblem hierarchii są wartości

religijne (skoncentrowane wokół pojęcia świętości).